علی ضحاک
بیشتر از ۱۱ ماه از حاکمیت گروه طالبان در افغانستان می‌گذرد. در این مدت نزدیک به یک میلیارد دالر کمک نقدی در قالب کمک‌های بشردوستانه به افغانستان فرستاده شده است. برعلاوه این، به ارزش میلیون‌ها دالر کمک‌های غیر نقدی نیز از سوی جامعه جهانی وارد افغانستان شده است.
سرازیر شدن این مقدار کمک از سوی جامعه جهانی در مدت ۱۱ ماه به افغانستان، در نوع خود بی‌سابقه است. صدها نهاد و موسسه بین المللی نیز در افغانستان فعالیت دارند و برای نجات مردم افغانستان از فقر و گرسنگی مبارزه می‌کنند. اما با گذشت هر روز دامنه فقر و گرسنگی‌گسترده‌تر می‌شود. بخش بزرگی از کمک‌های نقدی جامعه جهانی به مستحقین توزیع نشده است. گروه طالبان از این پول‌ها به صورت مستقیم و غیر مستقیم برای تقویت و تجهیز بیشتر نیروهایش استفاده کرده است.
در کنار تاراج بی‌رویه زغال‌سنگ و سایر معادن افغانستان، یکی از منابع تمویل جنگجویان این گروه کمک‌های جامعه جهانی است. در بعضی موارد حتا کمک‌های غیر نقدیِ سهم مردم نیز در میان جنگجویان طالبان توزیع شده است. باری سهم کمک مردم ولایت بامیان از سوی جنگجویان گروه طالبان به ولایت میدان وردک منتقل شد و باری هم سهم کمک مردم ولسوالی یکه ولنگ و ورس به غندک و ولسوالی کهمرد منتقل شد. برعلاوه این موارد در شرق و جنوب افغانستان بخشی از کمک‌ها به صورت مستقیم به خانواده‌های جنگجویان طالبان توزیع می‌شود. گفته می‌شود خزینه تقاعد دولت نیز خالی شده و پول آن به جنگجویان گروه طالبان توزیع شده است.
با وجود این هنوز هم کمک‌های جامعه جهانی برای مردم افغانستان جریان دارد. هنوز هم گزارشی که نشان بدهد کمک‌های نقدی یک میلیارد دالری جامعه جهانی چگونه برای مردم افغانستان توزیع شده است، وجود ندارد. نبود نظارت دقیق بالای روند توزیع این کمک‌ها از سوی جامعه جهانی ابهام در روند توزیع این کمک‌ها را بیشتر می‌کند.
خشکسالی و نبود کار در بازار، میلیون‌ها انسان را در افغانستان با خطر مرگ‌ناشی از گرسنگی‌مواجه کرده است. گروه طالبان با کنترول کامل بالای روند توزیع کمک‌های نقدی و غیر نقدی جامعه جهانی برای مردم افغانستان، هر از گاهی مانع توزیع این کمک ها به خانواده‌های مستحق می‌شوند.
در جنگ بلخاب نزدیک به ۱۶۰۰ خانواده در کوه‌ها آواره شدند؛ اما گروه طالبان به موسسات کمک کننده اجازه نداد به این آوارگان کمک رسانی کنند. این آوارگان هنوز هم در کوه‌ها بدون سرپناه زندگی می‌کنند و با کمبود غذا مواجه هستند. نهادهای بین المللی مدافع حقوق بشر نیز در این مورد سکوت اختیار کرده است.
ادامه سکوت جامعه جهانی در برابر حیف و میل کمک‌ها از سوی گروه طالبان، باعث تقویت بیشتر گروه طالبان و گسترش فقر و گرسنگی‌در افغانستان خواهد شد. خشکسالی، بیکاری و بلند رفتن قیمت مواد خوراکی در مارکیت‌های افغانستان، فاجعه انسانی ناشی از گرسنگی‌در این کشور در را در پی خواهد داشت. با گذشت هر روز میزان فقیر و ناامیدی در میان مردم افغانستان بیشتر می‌شود و آفت های که در سال جاری در کنار کم آبی و خشسالی دامنگیر کشت‌زارهای مردم شده است، وضعیت را وخیم تر خواهد کرد.
در بعضی از مناطق هزارجات کشت‌زارهای مردم به اثر خشکسالی به ثمر نرسیده است و مردم از این ناحیه نگران است. چشم امید مردم این مناطق به کمک‌های جامعه جهانی دوخته شده است اما این کمک ها نیز به افراد مستحق تا هنوز توزیع نشده اشت. سهم گرسنگان و فقرا از این مقدار کمک‌ها بسیار اندک بوده است.در کنار گروه طالبان افراد با نفوذ و واسطه دارها در موسسات کمک کننده، بیشتر از فقرا از کمک‌های جامعه جهانی مستفید شده است. در بعضی مناطق افغانستان کمک های بین المللی میان خانواده‌های فقیر و سایر مردم به صورت مساویانه تقسیم شده است که این خود نوعی از بی‌عدالتی شمرده می‌شود.
نظر بدهید