تا پانزده اگوست ۲۰۲۱ بسیاری‌ها در برچی زندگی می‌کردند، اما از آن تاریخ به بعد، اکنون این برچی است که علاوه بر حضور فزیکی در خط مقدم مقاومت علیه شرارت، در درون ساکنان آوارۀ خود نیز به زندگی ادامه می‌دهد. علی امیری، به عنوان باشندۀ سابق دشت برچی، برچی را از منظر تجارب شخصی خود مورد تأمل قرار داده و روایتی از آن به دست داده است. این روایت که از قلم یکی از فرزندان اصیل دشت برچی تراوش کرده است، هم وجوه تازۀ از حیات متناقض برچی را عیان می‌کند و هم ماهیت حملات بر برچی و کینه و نفرت و فشار و خشونت علیه آن را روشن می‌سازد و هم به ساکنان سابق و حالیه دشت برچی مجال می‌دهد تا خود را در درون این روایت بازیابند و احیانا کاستی‌های آن را تکمیل کنند. برای جاده ابرایشم جای افتخار است که این مقاله بلکه رسالۀ بلند در باب سرشت یکه و هویت تسخیرناپذیر دشت برچی را در این شماره به گونۀ اختصاصی به خدمت خوانندگان ارجمند تقدیم می‌کند. ما امیدواریم در شرایطی که فشارها و خشونت‌ها و تهمت‌ها از همه سو علیه برچی تشدید شده و باشندۀ برچی به خصوص زنان و دختران لحظات مرگباری را پشت سر می‌گذرانند، نشر ویژه‌نامه کنونی، فراخوانی باشد برای به یادآوردن روزهای غربت و تنهایی برچی. برچی در خط مقدم مقاومت در برابر شرارت ایستاده و از هر کرانه تیر جفا قلب آن را نشانه رفته است. جاده ابریشم، ضمن سپاس از نویسندۀ محترم مقاله، از سایر همکاران نیز که سهمی در غنای این شماره گرفته‌اند، صمیمانه سپاس‌گزار است. آقایان مانی مشکین‌قلم و حکیم مظاهر و خانم شفیقه خرمی در بخش عکاسی، ذکریا مصور و موسی آتبین در طرح جلد و صفحه‌آرایی زحمات بی‌شایبه کشیده‌اند. خانم ربابه محمدی و لطیف اشراق علاوه بر اجازه نشر آثار خود، طرح‌های اختصاصی برای این شماره کار کردند و دست‌رسی به عکسی از تابلوی «خروج»، اثر کار شده در دشت برچی و روی جلد کتاب «سفر خروج» به لطف عبدالله محمدی میسر شد. جاده ابریشم برای همۀ این عزیزان آرزوی موفقیت دارد و امیدوار است که با نشر این نوشته به رنج و محنت ساکنان برچی، به خصوص زنان و دختران شجاع آن، ادای احترام کرده باشد.
با احترام
مدیر مسئول
نوت: همچنان می‌توانید نسخه‌ی پی دی اف ویژه نامه برچی را از اینجا دانلود کنید.
نظر بدهید