جاده‌ی ابریشم: بر اساس گزارش سازمان حفاظت از کودکان (Save the Children)، سالانه شمار زیادی از کودکان به دلیل جنگ و درگیری‌های مسلحانه جان خود را از دست می‌دهند. در این گزارش که در سال روان میلادی نشر شده، آمده است که اکنون بیش‌تر از ۴۴۹ میلیون کودک در جهان، در مناطق درگیر جنگ زندگی می‌کنند و از پیامدهای زیان‌بار آن متأثر می‌شوند.
سازمان ملل متحد نیز، در گزارش سال ۲۰۲۱ خود گفته بود که «بیش‌ترین جنایت‌ها علیه کودکان در سال ۲۰۲۱، در افغانستان، جمهوری دموکراتیک کنگو، اسرائیل، فلسطین، سومالی، سوریه و یمن صورت گرفته است.» بر اساس این گزارش، جنایت‌ها علیه کودکان؛ شامل قتل، سوءاستفاده‌ی جنسی، قطع عضو، استفاده از کودکان در جنگ و محرومیت از دست‌رسی به کمک‌های انسان‌دوستانه می‌شود.
این در حالی است که کودکان در افغانستان، بیش‌تر از چهار دهه می‌شود که از آسیب‌های فیزیکی، روانی و اجتماعی جنگ رنج می‌برند. چندین نسل از کودکان در افغانستان، در جنگ بزرگ شده و وضعیت جنگی تأثیرات آموزشی و تربیتی متفاوتی را بر آن‌ها تحمیل است. ده‌ها هزار کودک افغانستانی، در درگیری‌های درازمدت داخلی کشته شده، معیوب و معلول شده و صدها هزار کودک دیگر از بی‌سرپرستی، کار و آوارگی رنج می‌برند. افزون بر این، کودکان در افغانستان با انواع دیگر جنایت‌ها مانند ربودن، استفاده در جنگ و سوءاستفاده‌ی جنسی روبه‌رو بوده استند.
بر اساس گزارش یونسف که در اپریل ۲۰۲۳ در باره‌ی وضعیت کودکان در افغانستان نشر شده، از مجموع ۲۸ میلیون و ۳۰۰ هزار نیازمند به کمک در افغانستان، نزدیک به ۱۵ میلیون و ۲۰۰ هزار آن‌ها کودکان استند. در این گزارش آمده که نزدیک به ۸۷۵ هزار کودک زیر پنج سال در افغانستان، دچار سوء‌تغذیه شدید استند و به کمک‌های فوری صحی نیاز دارند.
فرمان ممنوعیت کار زنان به ویژه در دفترهای سازمان ملل متحد، توسط طالبان که در ماه مارچ سال روان صادر شد، آسیب‌های شدیدی را بر عرضه‌ی خدمات به کودکان آسیب‌پذیر که بیش‌تر توسط زنان انجام می‌شد، وارد کرد. بر اساس گزارش سازمان پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) که در مارچ ۲۰۲۳ نشر شده، پس از ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های غیردولتی، بیش‌تر فضاهای امن برای زنان و دختران بسته شد و کارمندان اجتماعی زن نیز، از ارائه‌ی خدمات منع شدند.
یونسیف می‌گوید که قبل از فرمان محدودیت کار زنان، یعنی در ماه فبروری نزدیک به ۲۵۶ هزار و ۷۲۱ کودک و زن از خدمات پیش‌گیری، کاهش خطر و واکنش به خشونت جنسیتی مستفید می‌شدند؛ اما بعد از اعمال محدودیت کار زنان، یعنی در ماه مارچ، این آمار به ۱۹ هزار و ۹۴۶ کودک و زن مراقبت‌کننده کاهش یافت.
سازمان حفاظت از کودکان (Save the Children) که از ۱۹۷۶ به این سو در افغانستان فعالیت می‌کند، در وبسایت خود در مورد کودکان افغانستان می‌نویسد: «میلیون‌ها کودک در افغانستان با گرسنگی شدید، بهره‌کشی، محرومیت از آموزش و شیوع بیماری‌های بی‌پایان مواجه استند.» این سازمان هم‌چنان نوشته که در افغانستان حتا «والدین از فرستادن کودکان به مکتب سرباز می‌زنند و آن‌ها را به کار می‌فرستند. کودکان فروخته می‌شوند تا بدهی‌های والدین خود را بپردازند و یا غذا برای سایر کودکان باقی‌مانده در خانواده را تأمین کند.»
سازمان حفاظت از کودکان در افغانستان، هم‌چنان گفته؛ پس از این که طالبان کارکردن زنان در سازمان‌های ملی و بین‌المللی در افغانستان را ممنوع کرد، این سازمان، فعالیت‌های خود را متوقف کرده است؛ زیرا حضور زنان برای ارائه‌ی خدمات به کودکان در این سازمان ضروری است. سازمان حفاظت از کودکان می‌گوید: «ما تنها وقتی می‌توانیم از کودکان حفاظت کنیم، زندگی سالم، حفظ‌الصحه و فرصت‌های آموزشی را برای آن‌ها فراهم کنیم که کارمندان زن خود را داشته باشیم.» به گفته‌ی این سازمان، ارائه‌ی خدمات به کودکان و حفاظت از آن‌ها بدون حضور زنان امکان‌پذیر نیست.
نظر بدهید