جاده‌ی ابریشم: مهره فبی، فعال حقوق دگرباشان، پس از بازگشت از شفاخانه و برچیده‌شدن خیمه‌ی اعتراضی‌اش از سوی پلیس سویدن، در خیابان به اعتصاب غذایی‌اش ادامه داده است.
روز گذشته -جمعه، ۲۴ سنبله- پس از این که وضعیت صحی خانم فبی وخیم می‌شود، او را به شفاخانه انتقال می‌دهند و چند ساعتی را آن جا می‌ماند.
مهره فبی، شهروند افغانستان و یکی از فعالان حقوق دگرباشان است که حدود پنج سال پیش، به دلیل‌های گوناگون از جمله وجود آزارواذیت از سوی شهروندان، به بیرون از کشور پناهنده شده و اکنون در شهر «مالمو»ی سویدن زندگی می‌کند. او، هشتم سپتمبر، یعنی از نُه روز به این سو، به هدف به‌رسمیت‌شناخته‌شدن حقوق دگرباشان در افغانستان، اعتصاب غذایی کرده است.
خانم فبی، هرچند در هم‌آهنگی با شماری از فعالان حقوق بشر در آلمان و چند شهر دیگر جهان، اعتصابش را آغاز کرد؛ اما تا اکنون به آن ادامه داده و از دولت سویدن و نهادهای باصلاحیت حقوق‌بشری، خواستار به‌رسمیت‌شناخته‌شدن هویت و حقوق‌بشری دگرباشان جنسی در افغانستان است. او، همین گونه می‌خواهد که آپارتاید جنسیتی در برابر دگرباشان جنسی در افغانستان، از سوی سازمان ملل و دولت سویدن به رسمیت شناخته شود.
مهره فبی، می‌گوید؛ با این که یک هفته از برپایی خیمه‌ی تحصن و اعتصاب غذایی‌اش می‌‌گذرد، اما هیچ مقام باصلاحیتی از دولت سویدن به او تماس نگرفته و از او دیدن نکرده است. در این مدت، شماری از شهروندان افغانستان و ایران در سویدن، از او دیدن کرده است.
مهره فبی، بیش‌تر سال‌های زندگی‌اش را در افغانستان سپری کرده و به گفته‌ی خودش، با هویت یک دگرباش زندگی کرده است؛ اما از سوی مردم و حتا هم‌صنفانش در مکتب و دانشگاه شدیداً مورد آزار بوده است. او، زمانی که بیش از ۱۵ سال نداشت، هویت جنسی‌اش را با خانواده‌اش در میان می‌گذارد؛ اما خانواده‌اش این موضوع را باور نمی‌کند. به گفته‌ی او، خانواده‌اش به او، می‌گفت که «چنین چیزی وجود ندارد.»
فبی، پس از این که در مورد هم‌جنسانش به خانواده‌اش توضیح داد، با گذشت زمان، اوضاع تغییر کرد و بعدها، توانست مثل یک دگرباش در میان دیگر اعضای خانواده زندگی کند و حالا همه اعضای خانواده، او را در هر راهی هم‌راهی و پشتیبانی می‌کنند.
سال‌ها است که فبی در دنیای مجازی و حقیقی، در راستای حقوق دگرباشان مبارزه می‌کند و در این مسیر، به گفته‌ی خودش، هرازگاهی، افراد ناشناس، حساب‌های کاربری‌اش در شبکه‌های اجتماعی را هک کرده و می‌بندند.
این در حالی است که دگرباشان جنسی در افغانستان، حق ابراز هویت جنسی و زندگی آزادانه را ندارند و مجبورند، هویت و خواست‌های شان را سرکوب کنند یا در خفا بروز بدهند.
خانم فبی با اعتراض به خاموشی دگرباشان جنسی در افغانستان، می‌گوید: «حدود یک میلیون فردی که در افغانستان دگرباش است، حقوق شان پامال می‌شود و مورد آپارتاید جنسیتی قرار دارند و نمی‌آیند عیله آن صدا بلند نمی‌کنند.»
از زمان برپایی خیمه‌ی تحصن خانم فبی، افرادی در برخورد زبانی با او، از حکومت طالبان حمایت کرده اند. او، می‌گوید که خیمه‌اش در دومین شب اعتصاب، مورد حمله قرار گرفته است و فرد حمله‌کننده، او را به جاسوسی و بدنام‌کردن طالبان متهم کرده است. به گفته‌ی خانم، فبی مرد مهاجم، به او گفته که «افغانستان کاملاً امن است و زنان و مردان به میل و خوشی خود شان، زندگی می‌کنند و هیچ مشکلی نیست.»
خانم فبی، هرچند خود و جامعه‌ی رنگین‌کمانی افغانستان را از دست‌یافتن به یک جامعه‌ی بدون تعصب و آپارتاید جنسیتی دور می‌بیند؛ اما «تا زمانی که نتیجه‌ی مثبت بگیرم، مبارزه می‌کنم و متوقف نخواهم شد.»
نظر بدهید