جاده‌ی ابریشم: در متن‌هایی که پس از فروپاشی جمهوری تولید و تهیه شده، جای کارنامه‌ی دختران معترض هزاره خالی است؛ دخترانی که در برابر محدودیت‌های طالبان، به خیابان‌ها ریختند و صدای حق‌خواهی بلند کردند؛ اما، طالبان، آن‌ها را زیر نام رافضی و کافر شکنجه کردند. دختران هزاره، نخستین معترضانی بودند که با فریاد عدالت‌خواهی به خیابان‌های کابل برآمدند و در برابر ستم طالبان مبارزه کردند. این دختران، جنبش‌های اعتراضی ایجاد کردند، به زندان طالبان رفتند و شکنجه شدند؛ دخترانی که از سوی جامعه‌ی جهانی نیز به فراموشی سپرده شده اند.
دختران و زنان آواره‌ی هزاره در غربت نیز، روزهای تلخ و دردناکی را سپری می‌کنند؛ اما تسلیم نمی‌شوند. آن‌ها، در تبعید اطلاع رسانی می‌کنند، شعر می‌سرایند، نقاشی می‌کنند، درس می‌دهند و در رقابت‌های ورزشی شرکت می‌کنند. آرزو احمدی، در پاکستان رقیبانش از سه کشور قدرت‌مند را شکست داد و مدال قهرمانی را به گردن آویخت. ذکیه خدادادی، قهرمان پاراتکواندوی اروپا در تبعید شد. معصومه و کامله، مجموعه‌های شعر شان را در تهران چاپ کردند. سه رسانه‌ی مهم حوزه‌ی زنان (رخشانه، نیمرخ و زن‌تایمز) را دختران هزاره در تبعید مدیریت می‌کنند.
برای دانلود پی‌دی‌اف شماره‌ی ۱۹۵ هفته‌نامه جاده‌ی ابریشم، روی کلمه‌ی معترض کلیک کنید.
نظر بدهید