آزادی بیش‌تر، کشتار بیش‌تر

عبدالخالق هزاره

در خواست آزادی هفت‌هزار زندانی دیگری طالبان نشان می‌دهند که این گروه در تلاش تقویت نیروهای جنگی شان در میدان‌های جنگ استند و این حکایت از آن دارد که شبه‌نظامیان طالب با وجود شرکت در مذاکرات، واقعا نمی‌خواهد صلح در کشور برقرارشود.
ملا عبدالغنی برادر، معاون سیاسی و مسوول سیاسی گروه طالبان در قطر از آزاد نه شدن هفت هزار زندانی این گروه در زندان‌های افغانستان انتقاد کرده و نیز گفته است که موجودیت اسامی رهبران این گروه در فهرست سیاه آمریکا و تبلیغات «منفی» علیه طالبان باعث مانع‌روند صلح می‌شوند.
ملابرادر در ۱۸ قوس در یک نشست مجازی که از سوی مرکز تحقیقاتی امور بشری و منازعات قطر برگزار شده بود، گفت که این گروه بر اساس توافقنامه دوحه، متعهد به صلح است.
مطابق توافقنامه دوحه که بین آمریکا و طالبان به امضا رسیده بود، آزادی حدود ۶۵۰۰ زندانی گروه طالبان یکی از پیش شرط‌های مذاکرات بین الافغانی گفته شده بود که تصمیمی بزرگ، پر خطر و جنجالی برای حکومت افغانستان بود. رییس جمهور غنی با دعوت لویه جرگه بیش از شش هزار زندانی طالبان را آزاد کرد، اما گزارش‌هایی مبنی بر اینکه زندانیان آزاد شده دوباره به سنگر برگشته‌اند و عامل افزایش خشونت‌ها شده‌اند، وجود داشت که همزمان با راه افتادن مذاکرات صلح، گروه طالبان به حملات مرگبار و متنوع خود در سراسر افغانستان سرعت دادند که در نتیجه آن صدها نظامی و غیر نظامی کشته و زخمی شده‌اند.
شورای امنیت ملی در مورد آزادی زندانیان بیشتر گروه طالبان در بیانیه‌ای گفته بود که آزادی زندانیان الزاما کمکی به روند صلح نمی‌کند و همانگونه که دولت قبلا این کار را انجام داده است ولی هیچ تاثیر مثبتی بر کاهش خشونت‌ها و پیشرفتی در روند صلح به همراه نداشته است.
از سوی دیگر هیچ تضمینی وجود ندارد که این هفت هزار زندانی گروه تروریستی طالبان مثل دیگران شان به میدان جنگ بر نمی‌گردند و دست از خشونت بر می‌دارند. احتمال این وجود که این هفت هزار زندانی با آغاز مرحله دوم گفتگوها، موج دوم کشتارها را در کشور آغاز کنند.
این در خواست در حالی از جانب طالبان مطرح می‌شود که بن‌بست بر طرزالعمل گفتگوها شکسته و طرفین روی اجندا کار می‌کنند، اما تا کنون این گروه دست از خشونت بر نداشته‌اند.
حکومت افغانستان نه باید بار دیگر فریب طالبان را بخورد یا تحت فشارهای آمریکا قرار گرفته و هفت‌هزار زندانی دیگر این گروه را بدون آتش‌بس فوری و کاهش خشونت و تضمین بین المللی آزاد کند. طالبان تنها گروهی تروریستی است که پابندی به هیچ تعهدی و تضمینی نیست و برای رسیدن به اهداف شان از هیچ ترفندی و ابزاری دریغ نمی‌کند.
گفته می‌شود که هفت هزار زندانی این گروه که در زندان‌های حکومت افغانستان به سر می‌برند مرتکب جنایت‌های شده‌اند که نه باید بدون محکمه آزاد شوند. در صورتی که حکومت افغانستان تن به آزادی آنان بدهد خیانت ملی را مرتکب شده و در حق قربانیان حملات تروریستی اخیر جفای نا بخشودنی انجام می‌دهد.
ملابرادر همچنین در مورد فهرست سیاه آمریکا گفته: منصفانه نیست که رهبران یک طرف مذاکره، آزادانه سفر می‌کنند و طرف دیگر مذاکره در فهرست سیاه قرار دارند، اما نگفته است که هم مذاکرات و هم ادامه خشونت و کشتار افراد ملکی و نظامی در افغانستان غیر انسانی و جنایت بشری است.
در حالی که گروه طالبان تا کنون روابط شان را با القاعده و سایر شکبه‌های تروریستی حفظ کرده و در نقاب داعش به حملات تروریستی شان ادامه می‌دهند، اما ملابرادر از اظهارات تند شماری از رهبران دولت افغانستان علیه این گروه را اعتراض کرده و گفته است که یکی دیگر از بر سر راه موانع صلح است.
حکومت افغانستان در صورت اجماع نیروهای سیاسی، کاهش شکاف‌های قومی، مبارزه با فساد و محکم کردن پایه‌های مردمی حکومت در مقابل طالبان کوتاه نیاید، از نظام جمهوری، حق شهروندی، قانون اساسی، آزادی بیان و حقوق زنان در مذاکرات صلح دفاع کند. طالبان با زور نظامی هرگز نمی‎تواند به اهداف سیاسی شان دست یابند. مردم افغانستان در تاریخ نشان داده‌اند که توان دفاع از قلمرو خودرا دارد.