روایتی از سلاخی مردم هزاره در کوه و کمر میرزا اولنگ ولایت سرپل

مدیر وبسایت

مختار وفایی
با شاهدان فاجعه میرزا اولنگ صحبت کردم. آنچه اتفاق افتاده مصداق عینی جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی تمام‌عیار یک گروه قومی است. کشته‌ها، زخمی‌ها و اسیرها همه از قوم هزاره استند. مردم میرزا اولنگ طی سال‌های اخیر بارها علیه تهاجم گروه‌های تروریستی مقابله کرده و به آنان اجازه ورود به این منطقه را نداده بودند. درحالی‌که روستاهای اطراف میرزا اولنگ سال‌هاست در کنترول طالبان و سایر گروه‌های متحجر است، میرزا اولنگ اما با مقاومت مردمی از جنایت طالبان در امان مانده بود.
روستای میرزا اولنگ در ولسوالی صیاد ولایت سرپل
پس‌ازآنکه نیروهای مردمی بیشتر از یک شبانه‌روز علیه تهاجم سنگین تروریست‌ها مقاومت کردند، نیمه‌های شب شنبه پوسته‌های دفاعی میرزا اولنگ سقوط کرده و بخشی از مردم به‌سوی مرکز ولایت سرپل فرار کردند. شخصی بنام غضنفر که درگذشته عضو گروه طالبان و فعلاً خود را منسوب به داعش می‌داند، مسیر فرار مردم را در «دره پایین» میرزا اولنگ مسدود می‌کند.
افراد مسلح غضنفر، مردان، زنان، کودکان و کهن‌سالانی در حال فرار را دستگیر کرده و به وحشیانه‌ترین شکل ممکن به قتل می‌رسانند. عده‌ای را سربریده‌اند، عده‌ای را سلاخی کرده و تعدادی را هم پس از به رگبار بستن از کوه و کمر به دره‌ها انداخته‌اند. غضنفر داعشی پس از قصابی عده‌ای از مردم، آنانی را که در جریان روز برای تحویل گرفتن جنازه‌هایشان آمده بودند نیز به رگبار بسته است.
یکی از شاهدان رویداد گفت: یک خانم که شب‌هنگام توانسته بود با جمعی از مردم فرار کند، در منطقه دره پایین توسط افراد غضنفر کشته‌شده بود. صبح روز شنبه شوهرش به همان محل آمده و می‌خواست جنازه خانمش را ببرد. پس از جستجو، جسد خانم خود را شناسایی کرده و می‌خواست انتقال دهد که تروریست‌های غضنفر در کنار جسد خانمش او را هم به رگبار بستند. این شاهد می‌گوید که در جریان روز، شماری از متنفذین منطقه نیز که فرار نکرده بودند، به دره پایین آمده و می‌خواستند اجساد مردم را انتقال دهند که به دستور غضنفر تیرباران شده‌اند.
شاهدان رویداد می‌گویند که شماری از زنان در جریان فرار کودکانشان شیرخوارشان را جاگذاشته و برخی از مردان مادران و پدران کهن‌سالشان را. تروریست‌ها چندین تکیه خانه را تخریب کرده و «عَلم» که نمادی از عزاداری پیروان مذهب شیعه است را به آتش کشیده‌اند.
تروریست‌های که دست به کشتار مردم میرزا اولنگ زده‌اند، همه از مردمان بومی سرپل‌اند و شناخت دقیق از مردم و منطقه دارند. درگذشته بارها مبلغین این گروه‌ها، علیه پیروان مذهب شیعه تبلیغ کرده و قتل آنان را روا دانسته بودند. ملأ عطاءالله، غضنفر، ملانادر، داملا سیدمحمد و قمندان احد که فرماندهی این جنگ خانمان‌سوز را به عهده داشتند، هم به دلیل عقده‌ی که در سال‌های اخیر علیه مردم میرزا اولنگ داشتند و هم به دلیل نفرت مذهبی‌شان علیه پیروان تشیع، دست به کشتار و سلاخی مردم زده‌اند.
نکته‌ی که شدت نفرت این تروریست‌ها علیه مردم میرزا اولنگ را برملا می‌کند این است که غضنفر وابسته به داعش است و بارها با فرماندهان طالبان درگیری و تنش داشته است، اما در کشتار بی‌رحمانه شیعه‌ها در میرزا اولنگ باهم متحد عمل کرده‌اند. غضنفر در سال ۲۰۱۴، حسین نظری نامزد جوان شورای ولایتی سرپل را نیز همراه با ۱۲تن از همراهانش در منطقه شیرم های سرپل ربوده و به وحشیانه‌ترین شکل ممکن به قتل رسانیده بود.
تاکنون که بیشتر از ۴۸ساعت از فاجعه می‌گذرد، نه جنازه‌ها به مردم تحویل داده‌شده و نه نیروی نظامی برای نجات اسیران به منطقه اعزام‌شده است.
بیشتر از ۶۰ کشته، ۱۵۰ خانواده اسیر و بیشتر از ۵۰تن که توسط افراد وابسته به داعش ربوده و به مکان نامعلومی انتقال داده‌شده‌اند آخرین آمار از فاجعه میرزا اولنگ است. مسوولان محلی سرپل می‌گویند که تروریست‌ها به دلیل رفتار وحشیانه با مردم و اجساد کشته‌شده‌ها، اجازه نداده‌اند که اجساد به‌طرف مرکز سرپل انتقال داده شود. اجساد هنوز در دره‌ها و کوچه‌های میرزا اولنگ موجود است و بخشی از آن را طالبان زیرخاک کرده‌اند. تروریست‌ها هراس دارند تا با ابعاد پوشیده‌ی جنایت شان رسانه‌ای نشود.
بماند این‌که هدف گسترش جنگ در شمال چی است و عواقب آنچه فجایع دیگری را برای مردم رقم خواهد زد، وحشتناک‌ترین بخش ماجرا در حمله و سلاخی مردم میرزا اولنگ این است که نهادهای امنیتی باوجودی که در جریان همه ابعاد این ماجرا قرار داشتند به‌صورت عمدی هیچ تحرکی برای مهار آن نکردند.
ظاهر وحدت والی سرپل و محمد محقق معاون ریاست اجراییه از مقامات دولتی‌اند که به گفته خودشان پس از آغاز حملات تروریست‌ها به میرزا اولنگ، بارها با سران نهادهای امنیتی به تماس شده و خواهان نجات مردم از این معرکه شدند. هشدارهای لازم در مورد فجایع احتمالی در میرزا اولنگ را من و برخی از همکاران رسانه‌ای‌ام نیز از همان نخستین لحظاتی که حملات گسترده طالبان آغازشده بود منتشر کردیم. اما ضمن این‌که هشدارها جدی گرفته نشد، تا پس از قتل و سلاخی مردم در کوه و کمر میرزا اولنگ هیچ پیام و تماسی در این مورد جدی گرفته نشد.
والی سرپل در آخرین پیامی که در مورد فاجعه میرزا اولنگ منتشر کرده چنین نوشته است:
«های سران حکومت مرکزی! های جامعه ملل! های مردم دنیا! های مدعیان مبارزه با تروریزم که در افغانستان حضور دارید و های حامیان حقوق بشر و انسانیت! داعشیان وطالبان بدنام وسفاک حدود بیشتر از۱۵۰ خانواده بی‌دفاع را در روستای میرزا اولنگ سرپل در اسارت گرفتند. بدون کدام هراس و ترحم به کشتار ادامه می‌دهند. نگذارید میرزا اولنگ قتلگاه انسان‌های بی‌دفاع ملکی و زنان و اطفال درقرن۲۱ ثبت تاریخ شود وشما هم از اثر بی‌توجهی شریک این ننگ تاریخی قلم داد شوید».
فریاد والی سرپل نشان می‌دهد که قامت فاجعه هنوز جوان است و اگر اقدامی برای رهایی خانواده‎های که به اسارت رفته و آنانی که ربوده‌شده‌اند صورت نگیرد، خون شمار زیادی از بی‌گناهان دیگر خواهند ریخت. خونی که سال‌هاست می‌ریزد و دامن هیچ‌یک از جانیان نشسته در تخت و بخت قدرت را نگرفته است.