اسلایدر اقلیت‌های قومی حقوق بشر

طالبان؛ مشروعیت‌خواهی بین‌المللی و کشتار داخلی

 

علی ضحاک
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان به تازگی در یک گزارش به کشتار غیر نظامیان توسط طالبان پرداخته است. در این گزارش که در ۲۴ اسد به نشر رسید آمده است که طالبان به صورت عمدی در یک ساله گذشته، دست به کشار غیر نظامیان زده است. در این گزارش گفته شده است که در یک سال حاکمیت طالبان در مجموع یک هزار ۵۲۰ نفر غیر نظامی کشته و یک هزار ۱۰۶ غیر نظامی دیگر زخمی شده است. این گزارش به بخشی از جنایت‌های گروه طالبان در یک سال گذشته پرداخته است. تلفات نظامیان حکومت پیشین بیشتر از غیر نظامیان است و در مدت این یک سال قتل‌های هدفمند نظامیان پیشین به صورت گسترده در رسانه‌ها نیز بازتاب یافته است. طالبان به صورت هدفمند نظامیان حکومت پیشین را بازداشت، شکنجه و کشته است.

طالبان در ولسوالی بلخاب ولایت سرپل به خاطر سرکوب مولوی مهدی نیز ده‌ها نظامی وابسته به مولوی مهدی را کشته است. در جنگ میان جبهه مقاومت و طالبان نیز تا کنون ده‌ها نفر از هردو طرف کشته شده است. در این درگیری‌ها به غیر نظامیان آسیب‌های جدی وارد شده است. تا هنوز هزاران آواره جنگ بلخاب در شرایط بسیار بد در کوه‌ها زندگی می کنند. نزدیک به ۶۰ کودک در میان این آوارگان تا هنوز جان باخته است. در پنجشیر و بلخاب نیز تا هنوز ده‌ها غیر نظامی توسط طالبان بازداشت، شکنجه و در نهایت کشته شده است. در پنجشیر طالبان حتا به زنان و کودکان نیز رحم نکرده است.

براساس گزارش سازمان ملل نیز طالبان در یک سال گذشته به صورت وحشتناک دست به کشتار افراد ملکی زده است. براساس این گزارش در نزدیک به ۱۱ ماه حاکمیت گروه طالبان در افغانستان ۲۱۰۶ نفر ملکی توسط طالبان و سایر گروه‌های تروریستی کشته و زخمی شده است. به گفته این گزارش، اقلیت‌های قومی و مذهی بیشتر از سایر افراد در معرض این کشتارها قرار گرفته است.
این گزارش در واقع بازتاب دهنده وضعیت حقوق بشری زیر حاکمیت طالبان در افغانستان است. با این وجود طالبان برای کسب مشروعیت بین المللی تلاش می‌کند. این گروه باور دارد که امارت اسلامی آنان با این نوع برخورد با افراد ملکی می‌تواند مشروعیت بین الملی کسب کند. این گروه تا هنوز بارها از جامعه جهانی و خصوصاً امریکا خواسته است تا حکومت طالبان را به رسمیت بشناسد و خواستار روابط نیک با امریکا نیز شده است. اما تا هنوز هیچ کشوری حاضر نشده است تا حکومت طالبان را به رسمیت بشناسد.

در تازه ترین مورد طالبان یک نشست بزرگ در قندهار برگزار کرد. در این نشست رهبر این گروه نیز سخنرانی کرد و به حق تعلیم و تحصیل کودکان نیز اشاره داشت. این در حالی است که تا هنوز دروازه‌های مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته است و فشارهای جامعه جهانی نیز تا هنوز در این مورد کارساز واقع نشده است. در این نشست طالبان به زغم خودشان یک سال حاکمیت این گروه در افغانستان را ارزیابی کرده است و در نهایت به این نتیجه رسیده است که حکومت این گروه مشروعیت داخلی دارد و براساس این مشروعیت باید جامعه جهانی حکومت این گروه را به رسمیت بشناسد. با وجود این همه قتل و کشتار بازهم این گروه نتیجه‌گیری می‌کند که مشروعیت داخلی دارد.

مردم افغانستان اکنون در یک ناگزیری تام و تمام، صرف برای زنده ماندن خاموشانه نظاره‌گر جنایت‌های طالبان است. با گذشت هر روز دامنه فقر و گرسنگی در افغانستان نیز بیشتر می‌شود و مردم افغانستان در این میان در تلاش زنده ماندن و فرار از گرسنگی است. طالبان با زور، جبر و فشار تلاش می‌کند رضایت مردم را کسب کند؛ اما این مورد محال است. مردم افغانستان تحت هیچ شرایطی حاکمیت استبدادی و سیاه طالبان را نمی‌پذیرد. مردم بی‌پناه و درمانده افغانستان با وجود فشارهای طالبان؛ اما حاضر به پذیرش حکومتی نخواهد بود که در آن حقوق شهروندی و حقوق بشری انسان‌ها مراعات نشود و ابزار حاکمیت نیز قتل و کشتار، شکنجه و بازداشت باشد.

در یک سال گذشته گروه طالبان در سایه عفو عمومی مرتکب جنایت‌های بی‌شمار شده است. نهادهای مانند سازمان ملل متحد، کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان و عفو بین الملل، بارهای با نشر گزارش‌ها از جنایت‌های این گرون پرده برداشته است. تمام قتل و کشتارهای افراد ملکی و نظامیان پیشین نیز مستندسازی شده است. گروه طالبان نمی‌تواند انکار کند که جنگجویان این گروه چگونه افراد ملکی را هدف قرار داده و با عث قتل عمد و مرتکب جنایت جنگی شده است. این گروه نمی‌تواند انکار کند که آزادی‌های مردم را چگونه سلب کرده و با چه ابزاری باعث فروپاشی اقتصادی در افغانستان شده است. این گروه نمی‌تواند انکار کند در یک سال گذشته زنان در افغانستان سیاه‌ترین روزها را سپری کرده است و از تمام حقوق‌شان محروم شده است. این گروه مسوول تمام اتفاقات در یک سال گذشته در افغانستان است و با گذشت هر روز میزان خشونت توسط این گروه در افغانستان بیشتر می‌شود و افراد بیشتر قربانی خشونت‌های این گروه می‌شود. این گروه در نهایت با همان ابزاری که برای تحکیم حکومت شان از آن کار می‌گیرد نابود خواهد شد. آتشی که اکنون در آن مردم افغانستان می‌سوزد، درنهایی دامن طالبان را خواهد گرفت و امارت ظلمت این گروه را نابود خواهد کرد. نابودی سرنوشت حتمی طالبان است.