جاده‌ی ابریشم: ریچاردبنت، گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان، وضعیت زنان و دختران در این کشور را مشابه وضعیت دهه‌ی ۱۹۹۰، توصیف کرده و افزود که طالبان محدودیت‌هایی را که در دور اول حاکمیت خود در افغانستان وضع کرده بودند، دوباره اعمال کرده اند.
او این موضوع را رزو گذشته –جمعه، ۳۱ سنبله- در نشستی که در حاشیه‌ی هفتادوهشتمین جلسه‌ی سالانه‌ی مجمع عمومی، در مورد وضعیت زنان و دختران افغانستانی برگزار شده بود، مطرح کرده است.
این نشست زیر نام «مبارزه با آپارتاید جنسیتی: وضعیت زنان و دختران در افغانستان» با حضور ریچارد بنت، گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان؛ نصیر احمد فایق، سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد و شماری از مدافعان حقوق بشر برگزار شد.
در این نشست، شماری از نمایندگان کشورهای جهان و کارشناسان حقوق بشر نیز، حضور داشتند و سخن‌رانان در مورد وضعیت زنان در افغانستان و مبارزه با تبعیض علیه زنان در این کشور صحبت کردند.
آقای بنت گفته است که زنان افغانستانی افزون بر این که توسط طالبان مورد تبعیض جنسیتی شدید قرار گرفته اند، از اشتراک و حضور در نشست‌های بین‌المللی در مورد افغانستان به ویژه مسائل زنان نیز، محروم و نادیده گرفته شده اند. او، افزوده: «زنان افغانستانی، احساس می‌کنند که جامعه‌ی جهانی به آنان خیانت کرده است. آنان می‌گویند تنها در مورد ما حرف نزنید، بل که با خود ما حرف بزنید.»
گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشر ملل متحد در امور افغانستان که در دو سال حاکمیت طالبان، چندین بار برای بررسی وضعیت حقوق‌بشری به افغانستان سفر کرده و همچنین با بعضی از زنان مهاجر افغانستانی در کشورهای غربی دیدار کرده، می‌گوید که «زنان افغانستانی، نگران اند که در وضعیت کنونی، طالبان به رسمیت شناخته شوند، یا در زمینه عادی‌سازی وضعیت تلاش صورت گیرد.»
آقای بنت هم‌چنان گفت که طالبان با اعمال آپارتاید جنسیتی در افغانستان، مسیر به‌رسمیت‌شناخته شدن خود توسط جامعه‌ی بین‌المللی را مسدود کرده اند. او، افزوده که بر اساس قوانین بشردوستانه‌ی بین‌المللی، خشونت طالبان علیه زنان، نشانه‌ی آشکار تبعیض بر مبنای جنسیت بوده و به عنوان جنایت علیه بشریت توصیف می‌شود.
نصیراحمد فایق، سرپرست نمایندگی دایم افغانستان در سازمان ملل متحد نیز، خشونت طالبان علیه زنان را خشونت این گروه در برابر تمام اعضای جامعه خوانده و رسیدگی به آن را از ضرورت‌های اصلی جامعه‌ی جهانی عنوان کرد.
فایق افزوده که زنان و دختران در افغانستان، به گروگان گرفته شده و طالبان علیه زنان و دختران، آپارتاید جنسیتی را اعمال کرده اند. او، همچنین با اشاره به بستن دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران، گفت که طالبان با اعمال این شیوه، قصد دارند تا به مدرسه‌های دینی در کشور رونق بیش‌تر دهند و با ترویج اسلام افراطی، نسل‌های جدید افغانستان را شست‌وشوی مغزی کنند.
عادله راز، سفیر پیشین افغانستان در امریکا از دیگر سخن‌رانان در این نشست، وضعیت زنان و دختران افغانستانی را مصداق بارز آپارتاید جنسیتی و بحرانی توصیف کرد که نیاز به یک اقدام فوری دارد.
میترا مهران، فعال حقوق بشر نیز، در این نشست گفت که محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان توسط طالبان، باید از سوی جامعه‌ی بین‌المللی به عنوان مصداق آپارتاید جنسیتی به رسمیت شناخته شود.
در این نشست، نمایندگان کشورهای اشتراک‌کننده نیز ضمن محکوم‌کردن محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان در افغانستان، به حمایت خویش از زنان این کشور تأکید کردند.
زنان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان از بیش‌تر حقوق اساسی شان به ویژه حق آموزش و کار محروم شده اند.
پیش‌تر سازمان ملل متحد با نشر گزارشی، گفته بود که زنان افغانستانی از مشکلات روانی، افسردگی و ناامیدی رنج می‌برند.
نظر بدهید