گفت‌وگو با رقیه نایل، نماینده‌ی مردم غور در مجلس نمایندگان
خانم نایل؛ به عنوان یک عضو مجلس نمایندگان در باره‌ی امضای موافقت‌نامه‌ی آوردن صلح در افغانستان که بین طالبان و امریکا در دوحه امضا شد، چه فکر می‌کنید و چه نظر دارید؟
گفت‌وگوها از هژده ماه به این طرف جریان داشت، سرانجام موافقت‌نامه‌ی آوردن صلح در افغانستان بین طالبان و امریکا امضا شد. اما حق مردم و حکومت افغانستان بود که قبل از امضای موافقت‌نامه از جزئیات آن باخبر می‌شدند. تا آخرین روزهای که موافقت‌نامه بین طالبان و امریکا به امضا رسید، حتی سران حکومت خبر نداشتند. یکبار بار شریک کرده بود، اما نگذاشته بودند که کاپی آن در اختیار حکومت افغانستان قرارگیرد. بنابراین حکومت کمترین معلومات را از متن موافقت‌نامه نداشت. طالبان موفق شدند که مساله‌ی امارت و آزادی پنج‌هزار زندانی را در موافقت‌نامه بگنجاند.
در روزهای که موافقت‌نامه بین طالبان و امریکا امضا شد، پارلمان رخصت بود. قبل از آن شورای ملی افغانستان در مورد امضای موافقت‌نامه چه موقف و دیدگاه داشتند؟
پارلمان باید موضع روشن می‌داشت که قطعا داشت. از آمدن صلح و گفت‌وگوهای بین‌الافغانی همواره حمایت کرده، اما آنچه که برای نمایندگان مردم سوال‌برانگیز و قابل تشویش بود، موضع پیچیدگی صلح و پنهانی بودن گفت‌وگوهای صلح بین طالبان و امریکا در قطر بود. حتی نمایندگان مجلس خواستار این شد که رییس شورای صلح در پارلمان بیاند و به سوالات نمایندگان مردم پاسخ بدهند، اما در کل پارلمان و حکومت از جزئیات باخبر نبودند.
بخش از متن موافقت‌نامه که بین طالبان و امریکا امضا شد، به صورت مستقیم به حکومت افغانستان مربوط می‌شود. خروج نیروهای خارجی و آزادی پنج‌هزار زندانی طالبان که فرمان آن توسط محمداشرف غنی صادر شد. پارلمان افغانستان پیمان امنیتی را با امریکا امضا کرد. آیا در مساله خروج نیروهای امریکایی پارلمان کشور هیچ واکنش نداشت؟
پارلمان افغانستان پیمان امنیتی بین امریکا و حکومت افغانستان را تصویب کرده بود. در آنجا بحث زندانی‌ها و آزادی زندانی‌ها مطرح نشده بود. اما بحث حمایت امریکا از نیروهای امنیتی افغانستان مطرح شده بود که باید دو طرف به تعهدات خود پابند بمانند.
محمداشرف غنی فرمان رهایی پنج‌هزار زندانی را صادر کرد، اما قبلا از مراسم تحلیف گفته بود که صلاحیت آزدی زندانیان را تنها مردم افغانستان دارد. آیا با نمایندگان مردم مشورت صورت گرفت؟
تا روز تحلیف، رییس‌جمهور در برابر زندانیان طالبان موقف روشن داشت، خط سرخ بود و همواره تاکید می‌کرد که آیا طالبان معتقد به بندبند اجرای موافقت‌نامه است یا خیر؟ روی کاهش خشونت فکر می‌شود، روی آتش‌بس فکر می‌شود و بعدا در مورد آزادی زندانیان فکر می‌کنیم. اما رییس‌جمهور در پارلمان موقف نرم داشت و تاکید کرد که به عنوان رییس‌جمهور دوست ندارم که زندانی طالب داشته باشم. در روز مراسم تحلیف اعلام کرد که فرمان آزادی پنج‌هزار زندانی را صادر می‌کنم، رهایی زندانیان را آغاز می‌کنم که بنا به فرمان رییس‌جمهور روزانه زندانی‌ها رها می‌گردد. روزهای که فرمان رییس‌جمهور صادر شد، شورا در رخصتی بود. وقتی که شروع شد مصروف تعیین هیئت اداری بودند. یکی پارلمان موقف رسمی و عمومی می‌گیرد و اما هر نماینده حق دارد که نظر شخصی خود را بیان کنند. به نظر شخصی‌ام آزادی طالبان طوری باشد که پرونده‌های‌شان دیده شود. طالبان کسانی‌اند که مردم را قتل کرده‌اند، دست به کشتار جمعی و فردی زده است. سارنوالی باید بیاید و پاسخ بدهد.
محمداشرف غنی در رهایی زندانیان طالبان از شورای ملی نماینده خواست که قضایای و پرونده‌ی طالبان را بررسی کند؟
رییس‌جمهور برای آزادی پنج‌هزار زندانی طالبان با شورای ملی کوچک‌ترین مشوره نکرده است. حتی یک صفحه از پرونده‌ی طالبان به شورای ملی فرستاده نشده است. قبلا رییس‌جمهور گفته بود، مردم باید مطمین شوند که طالبان زندانی در سنگرهای جنگ نمی‌روند، دست به خون و خشونت نمی‌زنند و طالبانی باید رها شود که زمان‌بندی‌شان تمام شده است. اما در روز مراسم تحلیف از خط سرخ خود گذشت و فرمان رهایی طالبان را صادر کرد. دلیل آن هم معامله با مقامات امریایکایی‌ها بود. تا آنان [امریکایی‌ها] در مراسم تحلیفش اشتراک کنند.
محمداشرف غنی یک هیئت از شورای امنیت ملی جهت رهایی زندانیان طالبان تعیین کرده است. در این هیئت از شورای ملی نماینده دعوت شده است؟
قطعا هیچ کسی دعوت نشده و هیچ مشوره‌ی صورت نگرفته است. روز شنبه و یک‌شنبه جلسه رسمی صورت می‌گیرد و امیدوارم که شوار موقف روشن داشته باشد.
در شورای مصالحه‌ی ملی و هیئیت که قرار است برای آغاز گفت‌وگوهای بین‌الافغانی به قطر فرستاده شود، از شورای ملی دعوت شده است؟
ظاهرا رییس‌جمهور از پارلمان یک هیئت پنج نفره خواسته و دو از نفر از مجلس سنا که در کل از شورای ملی افغانستان هفت نفر می‌شود. فکر نمی‌کنم که این هیئت درد مردم را تمام کند. همه‌چیز از قبل تعیین شده و این‌ها فقط نقش نظارتی را خواهند داشت. در قدم نخست یک شورای مصالحه ساخته می‌شود که از اعضای آن تعدادی انتخاب و به قطر و یا هرجای دیگری که نشست‌و گفت‌وگوهای بین الافغانی صورت می‌گیرد، فرستاده می‌شوند.
وزارت دولت در امور صلح ایجاد گردید. این وزارت را شورا تصویب کرد؟
تشکیل وزارت دولت در امور صلح از طرف شورای ملی تصویب شد.
گفت‌وگوهای صلح از هژده ماه به این طرف جدی بود. آیا شورای ملی افغانستان کدام طرح مشخص برای گفت‌وگو با طالبان به حکومت تسلیم کرده؟
شورای ملی روی یک کمیسیون صلح کار کرد. یک اعلامیه رسمی داشت. در پیوند به گفت‌وگوهای که در دوحه بین طالبان و امریکا جریان داشت و یکبار یک هیئت افغانی هم در آنجا رفت. اما در رابطه به اینکه یک طرح مشخص به حکومت داده باشد، نداده است؛ اما همواره از حکومت جزئیات خواسته که باید به نمایندگان مردم پاسخ می‌دادند.
نظر بدهید