جاده‌ی ابریشم: کشتار سیستماتیک هزاره‌ها به‌طور عام در نقطه نقطه‌ی افغانستان، به‌ویژه در بلخ در دور دوم حکومت طالبان، واقعیت آشکاری است که با شدت تمام ادامه یافته و هم‌چنان سیاست «هزاره به گورستان» ادامه دارد. سفر سراج الدین حقانی، وزیر داخله طالبان(فرد درجه یک تروریسم طالبانی) در ۲۰ جوزا ۱۴۰۲ به مزار شریف، حضور او در دشت لیلی و اشک تمساح وی برای کشته‌شدگان طالب در دور پیشین، عزمِ جدّی رهبران طالبان را برای دوام نسل‌کشی و مدیریت کشتار به بهانه‌های گوناگون را آشکار می‌کند. این سفر خبرساز به‌نحوی با سفر اشرف غنی در آخرین روزهای حکومت‌اش به مزار شریف پیوند دارد، این رابطه‌ی وثیق را نخبگان پشتون که برای سپردن افغانستان به طالبان با هم تبانی کردند، بیشتر در مناسبات و دلالت‌های تاریخی‌اش درک می‌کنند، به‌خصوص با توجّه به اینکه آن سفر رییس جمهور حکومت پیشین در ظاهر برای بررسی اوضاع امنیتی بود، ولی در واقع برای شکستن یا جلوگیری از وحدت و ایجاد اختلاف میان عطا محمد نور، محمد محقق و مارشال دوستم که قصد مقاومت در برابر طالبان را داشتند، انجام شد تا سقوط یکی از مهم‌ترین ولایت‌های افغانستان را به نفع طالبان تسریع کند. با توجّه به حملات گسترده‌ای که در دور دوم حکومت طالبان علیه هزاره‌های بلخ صورت گرفته است، بی‌تردید، تمام تبانی‌کنندگان به‌ویژه اشرف غنی از تطبیق برنامه کشتار سیستماتیک هزاره‌ها راضی به نظر می‌رسد. این وضعیت همان چیزی بود که اکثریت نخبگان پشتون آرزویش را داشتند و از قضا به‌طور مکتوب در کتاب سقاوی دوم تبارز یافته است. تلاش گسترده نخبگان پشتون به شمول حاکمان دوران جمهوریت(حامد کرزی و اشرف غنی) به شمول رهبران طالبان برای انکار نسل‌کشی هزاره‌ها تاییدی بر این مدعاست. آنچه در پی می‌آید نمونه‌هایی از کشتار هدف‌مند هزاره‌های ولایات شمال در دور دوم حکومت طالبان میان سال‌های ۲۰۲۱ – ۲۰۲۳ را آشکار می‌نماید.
برای دنلود شماره ۱۹۴ هفته نامه جاده‌ی ابرایشم روی کلمه هزاره کلیک کنید.
نظر بدهید