جاده‌ی ابریشم: هزاره‌های افغانستان پس از سال‌ها محرومیت با حضور نیروهای نظامی و کمک‌های جهانی اندکی روی خوش زندگی را می‌دیدند و نفس تازه می‌کردند. با آغاز موج جدید خشونت‌ها از سال‌های ۲۰۱۰ به این سو هزاره‌ها اولین گروه قومی بودند که زندگی و حیات جمعی آنان دوباره در خطر افتاد.
از حملات مرگبار انتحاری بر تجمعات هزاره‌ها گرفته تا حملات کوچی‌های مسلح بر روستانشینان هزاره و تا تیرباران کردن و گروگان گیری در مسیر راه‌ها همه نشان‌دهنده یک چیز بودند؛ حذف هدفمندانه یک گروه قومی خاص. در یک دهه پسین رویدادهای ناگوار پیهم اتفاق افتاد که آن‌ها را عملا در مسیر فاجعه بزرگتر قرار داد، آنچه را که فعلا «نسل‌کشی هزاره‌ها» می‌گویند.
بسیاری از این رویدادها به فراموشی سپرده شد و تنها راه مبارزه با فراموشی نیز «یادآوری» رویدادهاست. به همین منظور در یادداشت‌های قبلی از حمله خونین انتحاری بر مراسم عاشورا در زیارتگاه ابوالفضل در کابل و حمله کوچی‌ها مسلح بر روستانشینان هزاره یادآوری شد. در این یادداشت به تیرباران ۱۴ مسافر هزاره در ولایت غور می‌پردازیم.
کشتار فیروزکوه
روز پنج‌شنبه (۲۴ جون ۲۰۱۴) سه موتر مسافربری(فلان‌کوچ) از شهر فیروزکوه مرکز ولایت غور به سمت کابل در حرکت بودند. افراد مسلح مربوط به گروه طالبان در ۲۵ کیلومتری فیروزکوه جاده را بستند و اسناد هویتی مسافرین را بررسی کردند. پس از بررسی ۱۵ تن که هزاره بودند را گروگان گرفتند و متباقی را رها کردند.
از میان ۱۵ تن که در گروگان طالبان به سر می‌بردند، یک مرد توانست فرار کند و جزییات این رویداد را با خبرنگار «فرانس‌پرس» شریک کند. ۱۴ تن دیگر پس از شکنجه تیرباران شدند. در این میان یک نوعروس و داماد، مادر و خواهر عروس نیز کشته شدند. دفتر والی این ولایت به رسانه‌ها گفت که کشته شدگان همه هزاره‌اند و با تفکیک قومی از میان دیگر مسافران بازداشت، شکنجه و تیرباران شده‌اند.
به نقل از بی‌بی‌سی، نعمت الله رضایی یکی از مشاوران والی غور و یک دانشجوی اکادمی نظامی نیز در میان کشته شدگان بودند. عبدالحی خطیبی سخنگوی والی غور گفته است که عاملان این رویداد خونین اعضای طالبان محلی هستند. او افزود که این گروه قبل از این چندین حمله دیگر را بر مراکز دولتی از جمله ولسوالی چارسده این ولایت سازماندهی کرده بودند که موفق به تصرف آن نشدند.
وقوع این رویداد واکنش‌های تندی در داخل و خارج از کشور به همراه داشت. دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در کابل، کشتار غیرنظامیان را محکوم کرد. در ضمن محکوم کردن این رویداد، درصدی بالای از تلفات غیرنظامیان را منسوب به گروه طالبان اعلام کرد.
در کابل، فعالان جامعه مدنی با برپایی تظاهرات، خواستار پاسخگویی از حکومت و تامین امنیت شدند. آن‌ها گفتند که کشتن شهروندان با تفکیک قومی زنگ خطر جدی برای افغانستان به شمار می‌رود که در آن تجربه جنگ‌های قومی وجود دارد.
اقدامات حکومت
پس از این رویداد دفتر والی ولایت غور به رسانه‌ها گفت که مسئولان ولایت از وزارت داخله خواستار نیروی بیشتر برای سرکوب شورشیان طالب شدند. محمد عمر داودزی که در آن زمان وزیر داخله بود به مردم و مسئولان ولایتی غور وعده قطعی اعزام نیرو و سرکوب شورشیان محلی طالبان را داد.
در همین حال، حامد کرزی رئیس جمهور پیشین افغانستان، کشتار غیرنظامیان در ولایت غور را محکوم کرد. او این رویداد را به گروه طالبان منسوب کرد و آن را وحشیانه خواند. او همچنین کشتن زنان و کودکان را نابخشودنی و برخلاف ارزش‌های دینی و اسلامی توصیف کرد.
او به نیروهای امنیتی افغانستان دستور داد تا چگونگی وقوع این رویداد تروریستی را جدا بررسی کنند اما نتایج این بررسی‌ها تاکنون با خانواده‌های قربانیان، جامعه مدنی و رسانه‌های کشور شریک نشده است.
نظر بدهید