فرستنده: منابع محلی در غزنی
امروز صبح زود نماینده مردم منطقه با من به تماس شد و از ورود ۱۴ خانوار کوچی با رمه‌هایش در منطقه کتل ریگ‌گردان علیاتوی جاغوری خبر داد. مردم منطقه نگران کشت‌وکار خود هستند، مخصوصا وقتی که چهارده رمه از دره‌ها و از میان کشت‌وکار مردم عبور داده شوند؛ دیگر چیزی در زمین باقی نمی‌ماند.
به جهت همین نگرانی، مردم علیاتو، خدایداد، باریک و شغله به ولسوالی جاغوری اطلاع دادند که به تعداد چهارده رمه و هر رمه بیشتر از صد بز و گوسفند، اگر از مناطق متذکره عبور داده شوند دیگر چیزی از محصولات زراعتی برای مردم محل باقی نمی‌گذارند.
تصمیم بر این شد که موسفیدان و نمایندگان مناطق متذکره همراه با معاون قمندانی امنیه جاغوری با بزرگان کوچی‌ها به تماس شده، باهم دیدار کنند و نگرانی مردم محل با آنها در میان گذاشته شود.
ما رفتیم و در حضور هیات قمندانی امنیه جاغوری با کوچی‌ها وارد گفتگو شدیم. از آنها پرسیدیم که با این تعداد از رمه‌ها در بین کشت و کار مردم به کجا می‌روید؟ در جواب شنیدیم که مقصد اصلی آنان میرادینه مالستان است. کوچی‌ها همچنین گفتند که فقط از این منطقه عبور می‌کنیم و به سمت مقصد اصلی می‌رویم.
موسفیدان و نمایندگان مردم به کوچی‌ها گفتند که مسیر انتخابی شما از میان دره و کشت‌زار مردم درست نیست. گذشته از آن این دره‌ها گنجایش این همه مواشی را ندارد. در این صورت تمام کشت‌وکار مردم تخریب می‌شود. برای مردم ده‌نشین دیگر چیزی باقی نمی‌ماند.
قابل یادآوری است که امسال ورود بدون ملاحظه کوچی‌ها به مناطق هزاره‌‌نشین از یک سو، خشکسالی از سوی دیگر زندگی و حیات مردم ده‌نشین را به خطر انداخته است.
بالاخره با وساطت قمندان امنیه جاغوری، کوچی‌ها راضی شدند تا تغییر مسیر دهند، به سمت دشت‌های ناور بروند و از آنجا وارد مالستان شوند.
اضافه بر این، تعداد دیگری از کوچی‌ها از سمت ناهور وارد منطقه ششپر شدند و به مقصد منطقه «سبزناله» عازم بودند. مردم محل مانع عبور آنان از منطقه و کشت‌زارها شدند. مردم محلی ششپر قبل بر این نیز با کوچی‌ها دعواهای رسمی داشته‌اند. طبق ادعای مردم محل، گروه طالبان در دوره حاکمیت اول خود، بین کوچی‌ها و مردم محل فیصله کردند که طرفین دعوا اسناد و مدارک خود را به محکمه غزنی تحویل دهند. تا آن زمان همین سه خانواده کوچی که فعلا در ششپر وارد شده‌اند، می‌توانند از آب موسوم به شاه ولایت استفاده کنند.
اما این بار، بعد از ممانعت مردم محل تعداد خانوار کوچی از سه به چهارده افزایش یافت. رمه‌های آنان که هزاران سر می‌رسد هر روز از میان کشت‌زارهای مردم عبور می‌کنند تا به آب برسند. به همین دلیل مردم ششپر دوباره به ولسوالی جاغوری مراجعه کردند که جلوی کوچی‌ها گرفته شود.
معاون قمندانی دوباره خواست که پیش کوچی‌ها برود. موسفیدان محل از جمله خودم نیز در ترکیب این هیات بودیم. به خیل کوچی رفتیم. بزرگ کوچی شخصی به نام پال محمد با هیات به گفتگو نشست. قمندان امنیه برای او نگرانی مردم محل را ابراز داشت و چند توصیه دیگر نیز برایش گفت از جمله اینکه مردم محل را اذیت و آزار نکنید.
پال محمد در جواب گفت که از سوی کوچی‌ها هیچ نوع ظلمی در حق مردم محل نشده بلکه این مردم محل است که مانع ورود کوچی‌ها می‌شوند. او گفت که در تمام هزاره‌جات کوچی‌ها رفته و هیچ مشکلی نداشته‌اند اما اینجا تنها جایی است که مانع ورود و عبور و مرور ما می‌شوند.
معاون قمندان به پال محمد گفت که طبق اسناد دست داشته مردم محل، دعوای شما در محکمه غزنی جریان دارد و مطابق فیصله قبلی، تا اطلاع ثانوی شما اجازه ورود به منطقه را ندارید.
پال محمد گفت که مردم محل می‌توانند دو کار را کنند. همینجا که هستیم اجازه دهند که رمه‌های ما از آب منطقه سیراب شوند یا برای ما اجازه دهند که به سمت سبزناله برویم. جواب مردم محل نیز این بود که کوچی‌ها بناحق وارد این منطقه شده‌اند و کسی از آنها دعوت نکرده.
معاون قمندانی جاغوری گفتند که امسال کوچی‌ها آمده و مردم محل با آنها مدارا کنند. او هم از کوچی‌ها خط می‌گیرد تا موقتا از منطقه برود و منتظر فیصله محکمه غزنی باشند.
من به عنوان یکی از موسفیدان محل گفتم که ساحه سبزناله تنها مربوط مردم ششپر نیست بلکه مربوط شغله، کمرک و کندلی مالستان نیز می‌شود. کوچی‌ها برای رفتن به سبزناله باید اجازه مردم این سه منطقه را نیز بگیرند. تنها مردم ششپر نمی‌توانند که در زمینه تصمیم بگیرند.
بعد یکی از اعضای گروه طالبان گفت که تا دعوای طرفین به صورت رسمی فیصله نشده، مردم منطقه ششپر نباید کوچی‌ها را از رسیدن به آب ممانعت کنند. فیصله نهایی نیز همین شد.
برداشت شخصی من از جلسات این است که طالبان با کوچی‌ها هماهنگ هستند. با هماهنگی سر مردم ده‌نشین فشار وارد می‌کنند بلکه مردم خسته شوند، از این طریق آنها بتوانند کم کم و تدریجی مناطق هزاه‌جات و زمین‌های زراعتی مردم را تصاحب کنند.
طالبان در ظاهر با مردم محل همنوا هستند اما در عمل در عرصه حفاظت و هراست از مال و جان مردم هیچ کاری نمی‌کنند و در دعواهای که تا حال پیش آمده جانب کوچی‌ها را می‌گیرد.
یک نمونه را اینجا می‌گویم. در ساحه که ما با کوچی‌ها جلسه داشتیم، تلفن کار نمی‌داد. قمندان طالب به عسکرش گفت برو در ساحه که تلفن کار می‌دهد. عسکر رفت و در برگشت گزارش داد: کوچی‌های را که قبلا از منطقه علیاتو برگشت داده، بالای ایشان شلیک شده.
قمندان طالب بسیار خشمگین شد. به قهر پرسید: کسی از علیاتو در اینجا است؟
جواب شنید که از علیاتو کسی نیست، با اشاره به من گفتند که نماینده شغله در اینجا هست. سرم امر کرد که جستجو کنم. اگر سر کوچی‌ها شلیک شده باشد و تثبیت شد، تمام منطقه باید تلاشی شود. این در حالی است که کوچی‌ها ا بالای مردم فیر می‌کنند و مسلح هستند اما طالبان هیچ کاری به آنها ندارند.
کوچی‌ها برای تصرف زمین‌های جاغوری نقشه می‌ریزند
همچنین ممکن است دوست داشته باشید
در مورد نویسنده
نظر بدهید