علی ضحاک
ویدیویی که در فضایی مجازی دست به دشت می‌شود نشان می‌دهد که یک جوان پنجشیری بی رحمانه توسط جنگ جویان گروه طالبان تیر باران می‌شود. در این ویدیو مشخص است که فرد مورد نظر بدون در نظر داشت هیچ قانون و معیاری به رگبار گلوله بسته می‌شود. ویدیویی دیگری که در آن یک فرد ملکی به رگبار گلوله بسته می‌شود نیز بیان‌گر وحشت تمام عیار است. گفته می‌شود فرد تیرباران شده که یک غیر نظامی است، در ولسوالی تاله و برفک ولایت بغلان توسط افراد وابسته به گروه طالبان تیر باران شده است.
این دو مورد شاید نمونه صدها موردی است که تا هنوز از دید رسانه‌ها پنهان شده است. همه می‌دانند که فضای پوشش خبری و فعالیت رسانه‌ها کاملاً در افغانستان محدود و مسدود است و در نبود چشم باز رسانه‌ها امکان هرگونه وحشتی وجود دارد. خبرهای زیادی در مورد جنایت های ضد بشری گروه طالبان وجود دارد؛ اما خبرنگاران در هیچ جایی از افغانستان اجازه فعالیت آزاد را ندارند. در نبود رسانه‌های و دور از دسترس خبرنگاران، طالبان دست به هرکاری می‌زنند. تیرباران شدن افراد ملکی و نشر ویدیوهای آن در رسانه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که وضعیت حقوق بشری در افغانستان نگران کننده و وحشت‌ناک است. تماشای این دو ویدیو اوج قساوت و بی رحمی گروه طالبان را نشان می‌دهد و نمونه‌های زیادی از این‌گونه عمل‌کردها تا هنوز اتفاق افتاده است که مستند سازی نشده است.
طالبان اولین بار نیست که دست به چنین کاری می‌زنند، در گذشته این گروه جنایت‌های بدتر و فجیع‌تری انجام داده است. قتل عام‌ها و سربریدن‌ها در افغانستان کارنامه گروه طالبان است. حمله انتحاری به محلات غیر نظامی از جمله بیمارستان‌ها و مکاتب، با هیچ منطقی قابل توجیه نیست. اما برای گروه طالبان این موارد معمول است و تازگی ندارد. نظارت جهانی از عمل‌کرد طالبان نیز کارساز نیست. در زمان حضور نیرومند جامعه جهانی گروه طالبان مرتکب جنایت‌های ضد بشری شدند و حالا که نظارتی وجود ندارد و طالبان حاکم افغانستان است و محکمه صحرایی برای این گروه آسان‌تر شده است.
نگرانی جامعه جهانی و سازمان ملل متحد در مورد حقوق بشری شهروندان افغانستان، کارساز نیست. گروه طالبان به هیچ قانون و میثاق بین المللی پایبند نیست. تا هنوز شاهد محاکمه عادلانه هیچ یک از افراد طالبان که دست به جنایت‌های ضد بشری در شش ماه اخیر زده اند نیستیم. تا هنوز صدها غیر نظامی بدون محاکمه عادلانه توسط افراد و جنگجویان این گروه تیر باران شده است؛ اما خبری از رسیدگی به این قضایا در دسترس نیست. با وجود عفو عمومی و در سایه این فرمانِ رهبر طالبان محکمه صحرایی و قتل و کشتار افراد ملکی در افغانستان همچنان ادامه دارد. عفو عمومی طالبان یک تاتکتیک سیاسی است و طالبان از این فرصت برای سرکوب بی‌رحمانه مخالفان و ایجاد ترس و وحشت در میان مردم استفاده می‌کند. این در حالی است که گروه طالبان خودشان را تابع شریعت اسلامی می‌داند و با شعارهای تحکیم پایه‌های حکومت اسلامی وارد میدان سیاست شده اند. اما برای همه واضح است که محکمه صحرایی و تیرباران افراد ملکی با شریعت اسلامی سازگار نیست و در هیچ جای از شریعت اسلامی این مورد تذکر نیافته است که حتا گنه‌کاران بدون محاکمه عادلانه سلاخی شوند.
با این وجود هنوز هم گروه طالبان در پی کسب اعتماد جامعه جهانی و باز کردن راه برای به رسمیت شناختن حکومت شان هستند. در تازه ترین مورد وزیر خارجه حکومت سرپرست طالبان در آنتالیا ترکیه گفته است که تمام شرط‌های به رسمیت شناختن را تکمیل کرده است. اما واقعیت این‌ست که هیچ شرطی از شروط جامعه جهانی تا هنوز در افغانستان محقق نشده است. غیر نظامیان مصوونیت ندارند و زنان در بدترین وضعیت به سر می‌برند و حق مشارکت را ندارند. اقلیت‌های قومی و مذهبی در حکومت جایگاه ندارند و حقوق بشری شهروندان افغانستان مراعات نمی‌شوند. برخوردهای خصمانه با غیر نظامیان و کارمندان حکومت پیشین به شدت ادامه دارد. در چنین وضعیتی انتظار نمی‌رود بهبودی در عمل‌کرد گروه طالبان رونما شود و جامعه جهانی از این گروه حمایت کند و حکومت شان را به رسمیت بشناسد.
نظر بدهید