تحلیلی گزارشها

دهاقین بامیان: خشک‌سالی بیشتر از ۵۰ درصد محصولات زراعتی‌شان را کاهش خواهد داد

علی ضحاک
۹ ماه از حکومت طالبان در افغانستان می‌گذرد. در این مدت نزدیک به یک ملیارد دالر به افغانستان کمک‌های بشر دوستانه صورت گرفته است. برعلاوه به ارزش میلیون‌ها دالر مواد غذایی و پوشاک نیز از سوی جامعه جهانی به مردم افغانستان کمک صورت گرفته است. اما نیازمندی‌های مردم در بخش‌های مختلف، خصوصاً دسترسی به عذای کافی با وجود این کمک‌ها روز به روز بیشتر می‌شود. روند توزیع کمک‌های شفاف و عادلانه نیست و از چگونگی توزیع کمک‌های نقدی و شفافیت آن نیز هیچ گزارشی تا هنوز بیرون داده نشده است. این در حالی است که شهروندان در افغانستان از ناعادلانه بودن توزیع کمک‌ها بارها شکایت کرده‌اند. گفته می‌شود کمک‌های نقدی بشردوستانه جامعه جهانی برای تقویت جنگ‌جویان گروه طالبان و سربازگیری بیشتر این گروه به مصرف می‌رسد. نظارت دقیق از سوی جامعه جهانی روی چگونگی روند توزیع کمک‌ها وجود ندارد و زمینه نظارت مردم در مورد چگونگی توزیع کمک‌ها با افزایش محدودیت‌ها از سوی گروه طالبان بسیار اندک است.
براساس آمار سازمان ملل متحد در حال حاضر ۱۹ میلیون شهروند افغانستان به عذایی کافی دسترسی ندارند و تا پایان سال جاری میلادی این تعداد به ۲۳ میلیون خواهد رسید. براساس این آمار نیمی از جمعیت افغانستان در حال حاضر به عذایی کافی دسترسی ندارند. این در حالی است که جنگ در افغانستان روز به روز بیشتر می‌شود و فرصت‌های کاری نیز اصلاً وجود ندارد. در کنار گرسنگی تهدید‌های روز افزون امنیتی مردم را در تنگ‌نا قرار داده است. روزانه صدها شهروند افغانستان به خاطر نجات از گرسنگی به کشورهای همسایه پناهنده می‌شوند. این روند با گذشت هر روز در حال افزایش است.
در کنار جنگ‌و ناامنی، امسال در افغانستان خشک‌سالی نیز جریان دارد. میزان بارندگی در زمستان گذشته کم بود و سال گذشته نیز خشک‌سالی بود. خشک‌سالی پی در پی در این دوسال باعث کم شدن حاصلات زراعتی در کشور شده است.
در این میان هزاره‌جات بیشتر از سایر مناطق کشور از خشک‌سالی متضرر شده است. در بعضی از نقاط مناطق مرکزی مردم حتی با مشکل آب آشامیدنی مواجه است. مردم گاهی مجبور می‌شود از آب باران برای رفع نیازمندی‌های شان استفاده نمایند. دهقان‌ها در ولایت بامیان می‌گویند ممکن است حاصلات زراعتی شان به اثر خشک‌سالی در سال جاری بیشتر از ۵۰ فیصد کاهش یابد.
این در حالی است که زندگی بیشتر ۸۰ فیصد مردم در این مناطق وابسته به زراعت و مالداری است. خشک‌سالی و ناامنی دامن بحران بشری در افغانستان را بیشتر خواهد ساخت و دوام وضعیت کنونی ممکن فاجعه بشری ناشی از گرسنگی را در این کشور درپی داشته باشد.