جاده‌ی ابریشم: در اعتراضی که امروز (شنبه، ۲ میزان) در پیوند به کشتن مهسا امینی، در شهر زوریخ سویس راه‌اندازی شده بود، شماری از شهروندان افغانستان نیز با حمل شعارهای «مرگ بر طالبان، چه در کابل چه در تهران» و «زن جغرافیا نمی‌شناسد؛ تن زن جغرافیای اوست» شرکت کرده بودند.
معترضان افغانستانی، می‌گویند که طالبان روزانه دختران و زنان را به دلیل‌های گوناگون بازداشت و شکنجه می‌کنند.
حسین بیوک، یکی از معترضان، می‌گوید که طالبان زندگی را در افغانستان متوقف کرده و شهروندان این کشور، به ویژه زنان، هر روز با انواع شکنجه و کشتار روبه‌رو استند.
بیوک می‌افزاید که گروه طالبان، زنان و دختران را از دست‌رسی به محیط کاری و آموزشی محروم کرده و همین گونه، در دانشگاه‌ها و اداره‌های دولتی در حال ترویج افراط‌گرایی و یکسان‌سازی استند.
به گفته‌ی‌بیوک، طالبان اقلیت‌های قومی و مذهبی را در معرض بدترین کشتار و آواره‌سازی قراره داده است که در ادامه‌ی این روند، این گروه، در هفته‌ی گذشته یک خانواده‌ی هزاره را در ولایت غور کشته است.
این معترض می‌گوید که شهروندان افغانستان در داخل کشور، به دلیل ترس و کشتار، نمی‌توانند صدای اعتراض شان را بلند کنند. در سوی دیگر، محدودیت دست‌رسی به اطلاعات، شکنجه و کشتار خبرنگاران نیز، سبب شده که رسانه‌ها در بیش‌تر مواقع خودسانسوری کنند‌و آن چه که در جامعه جریان دارد، همگانی نشود.
قدسیه شجاع‌زاده، یکی از معترضان دیگر، می‌گوید که «ما برای هم‌صدایی با زنان ایران که این روزها دلیرانه به خیابان می‌روند و شعار زن، زندگی و آزادی را سر می‌دهند و زنان افغانستان که شعار نان، کار، آزادی سر دادند، به این اعتراض پیوستیم.»
او که بنری اعتراضی با شعار «زن جغرافیا نمی‌شناسد؛ بدن زن جغرافیای اوست» را در دست دارد، می‌گوید: «من آمدم تا صدای زنانی باشم که به دلیل زن‌بودن شان، از همه چیز محروم شده اند. ما مردمی که از زندگی و آزادی محروم شدیم و به اسارت گروه تروستی طالبان در آمدیم؛ گروهی که تا سر کار آمد، درهای مکاتب را به روی دختران بست.»
این اعتراض در حالی راه‌اندازی می‌شود که پیش از این، زنان معترض افغانستانی، شاعران و نویسندگان این کشور، با نشر بیانیه‌ای حمایت شان را از اعتراض‌ها در ایران اعلام کردند.
نظر بدهید