جاده‌ی ابریشم: ریچارد بنت، گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد، در گزارشی در مورد وضعیت زنان در افغانستان، گفته که با حاکم‌شدن طالبان، میزان خودکشی و ازدواج اجباری زنان و کودکان در افغانستان افزایش داشته است.
این گزارش که پنج‌شنبه‌ی هفته‌ی گذشته -۲۵ جوزا- با هم‌کاری «گروه کاری در مورد تبعیض علیه زنان و دختران» منتشر شده، قرار است در پنجاه‌وسومین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد ارائه شود.
گزارش‌گر حقوق بشر سازمان ملل متحد و گروه کاری تبعیض علیه زنان، می‌گویند که گروه طالبان در کم‌تر از دو سال حاکمیت خود در افغانستان، بیش‌تر از ۵۰ فرمان محدودکننده علیه زنان صادر کرده است. این فرمان‌ها، آزادی‌ها و حقوق زنان را هدف قرار داده و آن‌ها را از حضور در مکان‌های عمومی و رفت‌وآمد در شهر و ولایت‌ها منع کرده و همچنین بر شیوه‌‌ی پوشش و رفتار زنان نیز، محدودیت وضع کرده است. افزون بر این، رهبر طالبان با صدور فرمان‌های متعدد، زنان و دختران را از حقوق آموزش، کار و دست‌رسی به عدالت محروم کرده است.
در این گزارش آمده است که پس از اجراشدن فرمان‌های طالبان و محروم‌شدن زنان از آزادی، آموزش و کار، آمار خودکشی و افسردگی نیز به صورت چشم‌گیری در بین زنان و دختران بلند رفته است.
بر اساس این گزارش، یافته‌های یک سروی در مارچ ۲۰۲۳، نشان می‌دهد که نزدیک به ۴۷ درصد زنان و دختران در افغانستان از افسردگی رنج می‌برند. به همین ترتیب، نزدیک به هشت درصد زنان و دختران افغانستانی با توجه به شرایط ناسازگار، به خودکشی اقدام کرده اند.
در گزارش ریچارد بنت، آمده که محرومیت زنان و دختران از آموزش و کار و همچنین افزایش فقر در خانواده‌ها، فشارهای روانی زیادی را برای خانواده‌ها به وجود آورده که منجر به افزایش خشونت‌های خانوادگی شده است.
ریچارد بنت در این گزارش، گفته که فشارهای اقتصادی، باعث شده که شماری از خانواده‌ها، اعضای بدن خود را بفروشند و به ازدواج اجباری و زیرسن دختران خود تن بدهند.
در همین حال، سازمان مهاجرت (IOM)، گفته که از دسمبر ۲۰۲۲ تا فبروری ۲۰۲۳، نزدیک به ۵۷۸ مورد ازدواج اجباری زنان را در افغانستان ثبت کرده که از این جمله، ۳۶۱ مورد آن ازدواج زیرسن بوده است.
در بخشی از این گزارش، آمده که طالبان با اعمال فشار، استفاده از زور، بازداشت خودسرانه و بدرفتاری، تقریباً به حضور اعتراضی زنان در مقابل سیاست‌های طالبان در افغانستان پایان داده است.
اکنون، زنان نمی‌توانند به جاده‌ها حضور یابند و صدای اعتراض شان را بلند کنند؛ زیرا با لت‌وکوب و بازداشت وحشیانه‌ی گروه طالبان مواجه می‌شوند. گزارش می‌افزاید که زنان زیادی در جریان اعتراض‌ها از سوی طالبان دست‌گیر و پس از لت‌وکوب و مدتی توقیف، با ارائه‌ی ضمانت مبنی بر اشتراک‌نکردن در اعتراض‌ها، رها شده اند.
در نزدیک به دو سال گذشته، طالبان، فشارها و محدودیت‌ها را تا جایی بر زنان گسترش داده که اکنون، فضایی برای فعالیت اجتماعی به آن‌ها باقی نمانده است.
این‌روزها، مهم‌ترین خبرهای مرتبط به زنان که از سوی رسانه‌ها به نشر می‌رسد، رویدادهای خودکشی، ازدواج اجباری و قضایای مربوط به خشونت است.
نظر بدهید