نایله ناصری، مشاور ارشد جنسیت و ادغام اجتماعی برنامه تحصیلات عالی برای انکشاف افغانستان در حکومت پیشین
سه نکته:
۱.آموزش حق اساسی برای هر دختر و پسر است. مراکز آموزشی نخستین پایه‌های محکم برای توسعه‌ی جوامع بشری می‌باشد. لذا باید یک نظام آموزشی سالم به‌وجود آید که در آن فرصت‌های یکسان آموزش و پرورش برای دختران و پسران بدون هرگونه تبعیض فراهم گردد. با این وصف مسدود شدن مکاتب به‌روی دختران پیامد‌های ناگوار هم بالای خود آنان و هم برای پیشرفت کشور دارد.
خانواده‌های که پسران و دختران شان به‌مکتب می‌روند می‌دانند که فاصله میان دوره‌های تعلیمی باعث بُروز مشکلات روانی مانند دل‌سردی، ناامیدی، بی‌میلی به ادامه تحصیل و به فراموشی سپردن داشته‌های فراگرفته نزد آنان می‌گردد. این اهمیت آموزش را نشان می‌دهد که نه‌باید وقفه‌های طولانی برای تعلیم و تربیه ایجاد گردد. بنابر این محروم ساختن دختران از مکتب از بین بردن یک نسل کامل است.
از سوی دیگر دختران امروز مادران فردای کشور‌می‌باشند. اگر دختری کم‌سواد تشکیل خانواده دهد، نمی‌تواند کودک سالم و جوان تحصیل کرده به‌جامعه تقدیم کند. یک خانم بی‌سواد حتی نمی‌تواند یک فرد موفق برای مدیریت بهتر زندگی شخصی خود باشد. چه برسد که برای رشد اقتصاد کشور کمک کند.
امروزه رشد زنان در سطح جهان و سهم‌گیری شان در عرصه‌های اقتصاد و توسعه محصول آموزش سالم،فرا گرفتن علم و دانش است. متاسفانه مسدود بودن مکاتب و دور نگهداشتن دختران از فرصت‌های آموزشی و تحصیلی یک فاجعه بزرگی چون افزایش مهاجرت را به‌وجود می‌آورد. این برای خانواده‌های تحصیل کرده و علاقمند به‌تحصیل فرزندان شان دردآور است. غم‌انگزتر از آن منجر به عقب‌مانی و دوام وابستگی افغانستان به کشورهای بیرونی می‌گردید.
۲. من معتقدم که طالبان می‌داند که یکبار دیگر این تجربه ناکام را آزموده‌اند. هرگز موفق نمی‌شوند. افغانستان در طول تاریخ شاهد این گونه حرکات و تصامیم غلط و غیر منطقی بوده است. همه شکست خورده‌اند. طالبان نیز نابود خواهد شد. این گروه تصور می‌کند که با مسدود نگهداشتن مکاتب دختران می‌تواند مشروعیت بین‌المللی کسب کند. کمک‌های بیشتر جلی کند. اما نمی‌دانند که این کار شان باعث خشم و نفرت مردم می‌شود. مشروعیت داخلی مهم‌تر از مشروعیت بین‌المللی است. جهان اراده یک ملت را به‌رسمیت می‌شناسند نه تصمیم اشتباه یک گروه را. لذا تصمیم طالبان مبنی بر مسدود نگهداشتن مکاتب دخترانه، مانند حرکات و اعمال شنیع دیگر این گروه است: آتش زدن مکاتب، تیزاب پاشیدن به‌روی دختران دانش‌آموز و مسموم نمودن آنان. این اعمال قبیح از حافظه نسل نسل این سرزمین فراموش نخواهد شد.
۳. طالبان نیاز دارند تا این حقیقت را درک نمایند که آنچه انجام داده و خواهند داد، ثبت تاریخ می‌شود و در مقابل هر تصمیم و حرکت خویش نزد مردم مسوول است. بهتر است که بیشتر از این باعث افزایش درد و رنج مردم نگردد. زخم‌های ملت ما نیاز به التیام دارد. دیگر این ملت آگاه و بیدار است. نمی‌خواهد همیشه وابسته به دیگران بماند.
پس بهترین راه‌حل فراهم‌سازی فرصت‌های یکسان آموزش و پرورش برای همه اقشار کشور بدون در نظر داشت تبعیض جنسیتی، قومی و مذهبی است. ارایه خدمات با کیفیت آموزشی یکسان برای همه، کشور را از مساعدت دیگران بی‌نیاز خواهد ساخت و سهم‌گیری یکسان دختران و پسران در فرصت‌های آموزشی باعث رشد فرد، خانواده، جامعه و کشور گردیده و افغانستان را آرام آرام بسوی پیشرفت سوق خواهد داد.
نظر بدهید