جاده‌ی ابریشم: شماری از زنان در جنبش پنجره‌ی امید، می‌گویند که قانون امربهمعروف و نهیازمنکر طالبان، ضدفرهنگ، عنعنات و باورهای شهروندان افغانستان است.
این زنان، امروز (یک‌شنبه، ۴ سنبله) در یک گردهم‌آیی در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان، در واکنش به نشر قانون امربهمعروف و نهیازمنکر طالبان، می‌گویند که این گروه با فرهنگ و هویت شهروندان افغانستان بیگانه است.
در اعلامیه آمده که رهبر غایب طالبان، صلاحیت قانونی و حقوقی توشیح قانون را ندارد.
معترضان در جنبش پنجره‌ی امید، می‌گویند: «این قانون [قانون امربهمعروف] زایل‌کننده‌ی حقوق و آزادی‌های اساسی زنان افغانستانی است که حتا صدای زنان را در زندان‌های خانگی خفه می‌کند.»
به گفته‌ی آن‌ها، با اجرایی‌شدن قانون امربهمعروف و نهیازمنکر طالبان، انتظار بازگشایی مکتب‌ها ودانشگاها و انتظار رفتن به دفترهای کاری برای زنان به پایان رسیده است.
زنان در جنبش پنجره‌ی امید، از جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل می‌خواهند که سیاست تعامل با طالبان و چشم‌پوشی از جنایت‌ها آن‌ها را به سیاست تحریم و مجازات، تغییر داده و برای نجات زنان افغانستانی از زندان وحشت‌ناک طالبان دست به کار شوند.
روز گذشته نیز، «ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان»، در اعلامیه‌ای گفته بود که قانون‌گذاری مستلزم روند‌های خاص و مکانیزم‌های بررسی، تدقیق، تسوید، تصویب و توشیح است و آن چه طالبان به نام قانون بیرون داده‌اند، فاقد هر گونه اعتبار و طی‌مراحل قانون‌گذاری است.
این ائتلاف گفته که مرجع قانون امربهمعروف و نهیازمنکر طالبان، فقه حنفی عنوان شده که بیان‌گر روایت کد‌های عشیره‌ای و افراط‌گرایی طالبان است که بر دیگر فهم‌ها و قرائت‌های فقه حنفی تعمیم‌پذیر نیست.
به گفته‌ی معترضان در این ائتلاف، امر به معروف و نهی از منکر، بخش اخلاقی دین اسلام است، نه حکم تطبیقی هم‌راه با جبر و اکراه؛ در حالی که در قانون امربهمعروف طالبان، به محتسب صلاحیت رییس قوه‌ی قضایه و صلاحیت ارگان‌های اجرایی داده شده که اخلاقی، قانونی و مسلکی نیست.
در قانون امربهمعروف و نهیازمنکر طالبان که اخیراً از سوی وزارت عدلیه نشر شده، بیش‌تر روی پوشش، حرف‌زدن و گشت‌وگذار زنان، چه‌گونگی پیرایش مردان و نشرات رسانه‌ها تمرکز شده است.
بر اساس این قانون، صدای زنان «عورت» است و نباید در محیط بیرون از خانه شنیده شود. همین گونه، زنان نباید بدون عذر شرعی از خانه بیرون شوند.
نظر بدهید